Latijn: lezen zien begrijpen

Lezen is een mentaal proces waarbij geschreven woorden voor ons geestesoog worden omgezet in beelden. Die beelden worden bijgesteld en vervolledigd naarmate de zin vordert. De vrijere woordvolgorde in het Latijn gaf auteurs de mogelijkheid om de opbouw van een verhaal zeer precies te doseren. Als een regisseur bepaalde een auteur het decor en de positie van de spelers, opdat zijn woorden bij het eigentijdse publiek precies het gewenste beeld zouden oproepen. Maar welk beeld verschijnt er vandaag voor het geestesoog van onze leerlingen bij het lezen van een Latijnse zin? En welke terminologie hebben we nodig om daar met hen over te praten?

Latijn lezen vraagt naast een syntactische ook een inhoudelijke benadering. Belangrijk aandachtspunt hierbij is de positionering van woorden en de betekenis die uit de posities voortvloeit. Professor Wim Verbaal (UGent) werkte deze inhoudelijke benadering voor zijn studenten uit tot de positionele methode.  Kristien Hulstaert combineert deze methode met het oude recept van de colometrie: de schikking van een tekst in woordgroepen. Het resultaat is een nieuwe leesmethode voor de middelbare school. Hoe brengt een Latijnse auteur zijn verhaal in beeld? Met deze vraag begint en eindigt de lectuur.